پوشیدن کفش مناسب برای سالم نگه داشتن مفاصل و ماهیچه ها هنگام دویدن، پیاده روی یا کوهنوردی کلیدی است. ممکن است فکر کنید که خرید یک جفت کفش خوب و گران قیمت به شما امکان می دهد همه کارها را انجام دهید، اما این در واقع درست نیست. بدن شما به انواع مختلف ورزش، به خصوص دویدن و پیاده روی، واکنش متفاوتی نشان می دهد، زیرا از پاهای خود به طور متفاوتی استفاده می کنید. پس در واقع تفاوت کفش های دویدن و کفش های پیاده روی به خوبی دیده می شود.
اگر یک دونده هستید، ممکن است ابتدا پای خود را روی پاشنه پا پایین بیاورید و به سمت توپ پای خود به جلو بغلتانید. همچنین ممکن است ابتدا روی توپ پای خود فرود آمده و سپس فشار دهید. خیلی به سبک و سطح راحتی شما بستگی دارد. دویدن یک تمرین با تاثیر بالاتر است و هر بار که پای شما پایین می آید، بدن شما تقریباً سه برابر وزن بدن شما را جذب می کند.
برعکس، واکرها همگی تقریباً یکسان راه می‌روند، به طوری که پاشنه پا قبل از پا با زمین تماس پیدا می‌کند و بنابراین وزن بدن به سمت توپ و سپس انگشتان پا به جلو می‌چرخد. این ورزش تاثیرگذاری کمتری دارد و بدن شما حدود یک و نیم برابر وزن بدن شما را جذب می کند. پیاده روی همچنین وزن را به طور مساوی برای پاها و پاهای شما تقسیم می کند.
کفش های پیاده روی در مقابل کفش های دویدن. آیا واقعا تفاوتی وجود دارد؟
کفش های مخصوص دویدن از نظر وزن سبک‌تر هستند، اما از نظر بالشتک سنگین‌تر هستند، مخصوصاً برای پاشنه و پنجه. از آنجایی که دویدن ورزش شدیدتری است، دوندگان تمایل دارند انرژی بیشتری را اعمال کنند. پاهای شما داغ می شوند و بیشتر کفش های دویدن از مش ساخته شده اند تا هوا آزادانه حرکت کند. همچنین این توری کفش را سبک تر نگه می دارد.
کفش پیاده روی، که حتی تا سال 1986 وجود نداشتند، نیازی به سبک بودن و تنفس ندارند، اما باید حمایت خوبی از قوس بدن داشته باشند. اگر روی غذای خود قوس بالایی دارید، احتمالاً جذب ضربه طبیعی کمتری دارید، بنابراین کفش پیاده روی که انتخاب می‌کنید باید دارای بالشتک بیشتری داشته باشد. اگر کف پای صافی دارید، حمایت کمتری نیز خواهید داشت که می تواند منجر به استرس عضلات و مفاصل شود. شما به کفش هایی برای پیاده روی نیاز دارید که ثبات را ارائه دهند.
آکادمی پزشکی ورزشی پا در آمریکا اشاره می‌کند که کفش های پیاده‌روی خوب و کفش رانینگ خوب، هر دو پایداری، بالش را ایجاد می‌کنند و اجازه می‌دهند گامی نرم و صاف بردارند. در اینجا چهار تفاوت اصلی برای در نظر گرفتن هر نوع کفش وجود دارد:
- کفی . کفش های دویدن کفی سفت‌تر خواهند داشت. کفش های پیاده روی انعطاف و ترکیب بیشتری دارند.
- پاشنه . کفش های مخصوص دویدن دارای پاشنه ضخیم برای ایجاد بالشتک بیشتر هستند. پاشنه ضخیم هنگام راه رفتن در واقع می‌تواند باعث تاندونیت یا آتل ساق پا شود و حتی می‌تواند باعث شود واکری که کفش دویدن می پوشد، زمین بخورد. پاشنه های کفش پیاده روی اریب بیشتری دارند.
- کنترل حرکت . از آنجایی که چرخش پا هنگام دویدن اغراق آمیزتر است، اکثر کفش های دویدن برای خنثی‌تر نگه داشتن پا، کنترل حرکت را ارائه می‌دهند. کفش های پیاده روی پایداری کمتری را ایجاد می‌کنند، زیرا آنقدرها ضروری نیست.
- وزن . کفش های دویدن برای حرکت سبک‌تر هستند، امیدوارم سریع‌تر حرکت کنند. کفش های پیاده روی لزوما سنگین نیستند، اما همیشه سنگین تر از کفش های دویدن هستند.
چه واکر باشید و چه دونده، داشتن کفش مناسب کلید حفظ سلامت بدن و کف پا است . هر دو نوع کفش برای مسافت بین 300 تا 500 مایل پشتیبانی خوبی را ارائه می دهند. و به دلیل فواید قلبی عروقی، هر دو به شما کمک می کنند تا قلب شما را برای تمام عمر قوی نگه دارید.
به پایان این مقاله رسیدیم، امیدواریم که مقاله “تفاوت کفش های دویدن و کفش های پیاده روی” مورد قبول شما بوده باشد. همچنین ممکن است بخواهید مقاله دیگر ما را در مورد تفاوت کفش کوهنوردی، کفش تریل و کفش پیاده روی چیست؟ را ببینید.